| سلام من به نور عین زهرا |
| جواد ، ماه کاظمین زهرا |
| سلام من به غربت حریمش |
| به کاظمین و صاحب کریمش |
| سلام من به قلب بیقرارش |
| که سوخته ز یار نابکارش |
| سلام من به غربت نگاهش |
| به چشم های منتظر به راهش |
| سلام من به حال احتضارش |
| به لحظه های سخت انتظارش |
| دلش به دام عشق مبتلا بود |
| در انتظار مقدم رضا بود |
| به حال مرگ فتاده محتضر بود |
| منتظر هم پدر و پسر بود |
| درون حجره بسکه ناله ها زد |
| شراره بر تمام لاله ها زد |
| قتلگهش میان مسکنش بود |
| وای خدا قاتل او زنش بود |
| سیلی کین به چهره شرف زد |
| کنار پیکرش نشست و کف زد |
| درون حجره قلب لاله میسوخت |
| برون حجره خصم شعله افروخت |
| شروع به پایکوبی از جفا کرد |
| فاطمه را به غصه مبتلا کرد |
| دل ببرد به راه کاظمینم |
| زائر بارگاه کاظمینم |
| همان سرا که زائری ندارد |
| همان وطن که غم از آن ببارد |
| دو یاس خسته در نهاد دارد |
| امام کاظم و جواد دارد |
| عاشق پر بسته کاظمینم |
| کبوتر خسته کاظمینم |
| خدا کند رسم به کوی یارم |
|
که تشنه می از سبوی یارم |
