یک مناجات از رئیس مکتب شیعه: حضرت امام صادق(ع):

سیدی غیبتک نفت رقادی، وضعیقت علی مهدی، و ابتزت منی راحه فوادی، سیدی غیبتک اوصلت مصابی بفجایع الابد، و فقد الواحد بعد الواحد یفنی الجمع و العدد، فما احس بدمعه سرقی من عیضی و انین یفتر من صدری عن دوارج الزایا و سوالف البلایا الا مثل بعینی عن عوابر اعظمها و افظعها، و بواقی اشدها و انکرها ونوائب مخلوطه بغضبک و نوازل معجونه بسخطک

ای سید و سرور من! غیبت تو خواب از دیدگانم ربوده، عرصه را بر من تنگ نموده، آرامش دلم را از من سلب کرده است. سرور من! غیبت تو مصیبتی جانکاه بر سراسر وجودم فرو ریخته و ازدست دادن یکی پس از دیگری، اجتماعات را پراکنده ساخته، هستی‌ها را باد می دهد. اشک‌هایی که در اثر بلاها و گرفتاری ها از دیدگانم فرو می ریزد و ناله های که از اعماق دلم بر می آید، هرگاه مختصر تسکینی می‌یابد و به سردی می‌‌گراید، احساس می‌‌کنم که مصیبتی جانکاه‌تر و فاجعه‌ای اسفبارتر و حادثه‌ای دل‌خراش‌تر در برابر دیدگانم مجسم می‌شود که روی‌دادهای تاثر انگیزی است که با خشم تو آمیخته و حوادث فاجعه‌آمیزی است که باغضب تو عجین شده است  .

اگه غلطی چیزی بود ببخشید!ساعت 12:44 مطلب رو زدم!!