صحرای تفتیده عرفات با مساحت ? ???کیلومترمربع در ? ???کیلومتری خانه کعبه روز (سه‌شنبه) نهم ذی‌الحجه به روی زائران مدهوش از عشق

 خدا آغوش باز کرده و ترنم دعاهای آمیخته به استغفار آنان را میزبانی می‌کند.
حاجیان بر روی زمین گرم عرفات به یاد ابا عبدالله‌الحسین (ع) که پس از خواندن دعا با نیمه تمام گذاشتن مناسک حج بواسطه ماموریتی الهی راهی سرزمین عراق شد، نشسته و در حالی که چشمهایشان بدون پلک زدن، رصدگر آسمان شده، نجوای دلنواز دعای عرفه را سر دادند:
"انا یا الهی المعترف بذنوبی فاغفرها لی ... "
" پروردگارا، به گناهانم معترفم، پس تو به کرم خودت از من درگذر، من آن بنده‌ام که اهتمام به عصیان کردم، من همانم که نادانی کردم، همان که غفلت ورزید و سهو کرد، من همانم که وعده کردم و مخالفت نمودم، همانم که اقرار کردم به نعمتت بر خود اعتراف کردم و باز به گناهان رجوع کردم پس چون معترفم و تائبم از گناهانم درگذر."
با خواندن این دعای جانگذار ، اشکهای استخوان سوز زائران فارغ از دنیای مادی و دلداده به نور معرفت از گوشه چشمها بسان سیلی روانه می‌شود.

صحرای عرفات در عین تشنگی محض با یادآوری خاطره سرور و سالار شهیدان از جذب اینهمه اشک از روی صداقت و سوز دل و ارداتمندان به اهل بیت شرم می‌کند و تنها به وزیدن نسیم خنک و خوشبوی اشک حاجی که با ترنم عاشقانه‌اش عجین شده بسنده می‌کند.

وحدت و یکپارچگی دعا و نیایش زائران ملیتهای مختلف ، ایوان هزار نقش خدا شناسی را در این صحرای برهوت و سوزان ترسیم کرده و زائران از تحمل و تقبل زحمت سفر احساس شعف نموده و با اشتیاق هر چه تمام‌تر برجای جای این ایوان معلی و نقاش چیره‌دست بوسه می‌زنند.

در منظر حاجی وارسته، از مدینه تا مکه و از مسجدالنبی تا مسجدالحرام در حریمهای مقدس این حرم‌های مطهر و مقدس، در عرفات ، مشعر همواره صدای قدوم مبارک آفرینندگان این عرصه‌ها که انبیا و ائمه هستند، پدیدار است و در این میان چشمان اشکبار میهمانان عرفه درجستجوی امام غایب کنجکاوند، او که با باوری یقین در آن روز در میان آنان است .

حاجی در این واپیسن لحظات انجام اعمال و مناسک از ترس سپری شدن زمان و شنیدن بانگ رحل برکندن از این سرزمین‌های مقدس و پر راز و رمز، مشتاق ثبات زمان است تا اندکی دیرتر از همنوایی با این فرصت دوری گزیند.