تفاوت غذاهای سحری و افطار

داشتن تغذیه اى صحیح در ماه رمضان باعث مى شود تا روزه داران بتوانند با سلامتى این ماه را به پایان برسانند.

گرفتن روزه چه فوایدى براى بدن و سلامتى آن دارد؟

روزه
دارى مى تواند به تغذیه مناسب کمک شایانى نماید. بدن انسان براى حفظ
سلامتى خود، همواره مقدارى از چربى مواد غذایى را در نقاط مختلف ذخیره مى
کند.

به مرور زمان چربى هاى ذخیره شده تغییر رنگ داده و فشرده مى شوند و احتمال این که مورد استفاده مجدد قرار بگیرند بسیار کمتر مى شود.

روزه
دارى حتى در افراد لاغر یا با وزن طبیعى، به بدن فرصتى مى دهد تا این چربى
ها را از ذخایر آن آزاد کرده و مصرف نماید و پس از پایان روزه دارى به جاى
آن چربى هاى تازه و مناسب ترى را جایگزین نماید.

غذا خوردن سبب مى شود خون فراوانى به دستگاه گوارش سرازیر شود که به دنبال آن بى حالى و کاهش توان فعالیت هاى دقیق فکرى اتفاق مى افتد. روزه با استراحت دادن به دستگاه گوارش و فرستادن خون کافى
به سراسر بدن، بالاخص به سیستم اعصاب مى تواند به سلامتى بدن کمک شایانى
بنماید.

از نظر روانى هم، روزه دارى بسیار مفید است، چرا که مبارزه با خود در زمینه جلوگیرى از خوردن، سبب افزایش اعتماد به نفس مى شود که عامل اساسى در پیشگیرى از مشکلات روانى است.

چه
غذاهایى براى سحرى و چه غذاهایى براى افطارى مناسب است و اساسا آیا باید
میان این دو وعده، تفاوتى از لحاظ مواد غذایى که مورد استفاده قرار مى
گیرد، قائل شد یا خیر؟

بسیارى از افراد معتقدند هنگام سحرى
بایستى از مواد غذایى که انرژى بالایى دارند استفاده کنند تا در طول روز
احساس گرسنگى نکنند. به همین خاطر، خوردن غذاهاى چرب را ترجیح مى دهند، ولى بایستى توجه داشت که به دنبال مصرف مواد غذایى چرب،
تشنگى شدیدى عارض می شود که باعث ایجاد مشکلات عدیده اى در این افراد مى
گردد.

از طرف دیگر عده اى مواد قندى را ترجیح مى دهند. ذکر این
نکته ضرورى است که مصرف مواد قندى و شیرینى به مقدار زیاد و در یک وعده،
باعث افزایش ناگهانى هورمون انسولین در خون می شود و با توجه به این که
این هورمون باعث کاهش قند خون مى گردد ممکن است عوارضى چون سرگیجه، بى حالى، پرخاشگرى، عصبانیت و ضعف ناگهانى به وجود آید.

پس
بهتر است در وعده غذایى سحرى از موادغذایى استفاده شود که بتواند هم انرژى
روزانه را تامین کند و هم از افت ناگهانى قند خون جلوگیرى کند و مهم تر از
همه این که باعث ایجاد تشنگى شدید نشود.

آیا مى شود سحرى را به طور کلى حذف کرد؟

بسیارى
از افراد، وعده سحرى را به دلایل مختلفی از جمله عدم توانایى در بیدار شدن
هنگام سحر، حذف مى کنند. بایستى توجه داشت که در روزهاى عادى فاصله زمانى
بین دو وعده غذایى شام و صبحانه روز بعد، حدود ??ساعت است که تقریبا هفت
ساعت از آن در حال خواب مى گذرد. در ماه مبارک رمضان هم بایستى سعى شود
همین حداکثر فاصله زمانى بین وعده هاى غذایى رعایت شود. در صورت نخوردن
غذا در سحرى و حذف آن، فاصله بین یک وعده افطار تا وعده افطار بعدى حدود
20 تا 24 ساعت مى شود که خالى ماندن معده و نداشتن منبع انرژى براى این
مدت زمان طولانى، بسیار مضر است، زیرا تمامی فعل و انفعالات بدنى، از جمله
روند ترشح اسید و آنزیم هاى گوارشى، عدم در دسترس بودن آب براى فعل و انفعالات حیاتى و اتمام انرژى به علت مصرف فقط یک وعده غذا، دچار اختلال می گردند و عوارض مختلفى چون سوزش سردل ، زخم معده ، عدم تمرکز فکرى ، بی خوابى و عصبانیت دیده مى شود.

تفاوت بین وعده سحرى و افطارى چگونه باید باشد؟

بدن
ما در زمان افطار، در حال استراحت کامل است، بنابراین هنگام شروع افطار
بایستى از مواد غذایى سبک استفاده شود که به طور ناگهانى به دستگاه گوارش
فشاری وارد نشود. لذا توصیه مى کنیم افطار خود را با چند عدد خرما همراه با یک استکان چاى یا شیر ولرم باز کنید و بین افطارى و شام خود فاصله اى را در نظر بگیرید، مثلا در
این فاصله مى توانید وضو گرفته و نمازتان را بخوانید که هم ثواب نماز اول وقت را ببرید و هم حرکات نماز باعث شود بدنتان کمى از حالت استراحت درآید.

توصیه مى شود که شام خود را با غذاهاى سبک، کم قند و فیبردار مثل سوپ و سبزیجات یا سالاد که
فشار چندانى به معده وارد نمى کنند شروع کرده و سپس به سراغ شام اصلى
بروید. چرا که مصرف بیش از حد مواد غذایى شیرین و پُرچرب هنگام افطار،
منجر به تشنگى مى شود و مصرف زیاد نوشیدنی ها ،
بالاخص مایعات خنک، با رقیق کردن اسید و آنزیم هاى دستگاه گوارش سبب
اختلال در هضم و جذب مواد غذایى مى گردد و این مساله مشکلاتی مانند درد
شکم و نفخ را در پیش دارد.

زولبیا و بامیه به صورت سنتى، از قدیم سر سفره هاى افطار موجود است. ضرورتى در مصرف آن وجود دارد؟

هنگام
افطار ذخیره قندى بدن بسیار کم است و به همین دلیل بهتر است در زمان
افطار، با خوردن مواد قندى این کمبود جبران شود. بنابراین مصرف زولبیا یا
بامیه در هنگام افطار مجاز است، البته به مقدار کم، زیرا مصرف بیش از حد
آن به خاطر استفاده از روغن، کره و ماست و ادویه جات مختلف در ترکیبات این نوع شیرینى و عدم اطمینان کافى به منابع مذکور ممکن است سبب مسمومیت هاى غذایى شود.

علاوه بر آن مصرف بیش از حد زولبیا و بامیه با توجه به این که اشتها را کاهش مى دهد، باعث عدم مصرف مواد غذایی مورد نیاز بدن مى شود.

                               تفاوت غذاهای سحری و افطار

داشتن تغذیه اى صحیح در ماه رمضان باعث مى شود تا روزه داران بتوانند با سلامتى این ماه را به پایان برسانند.

گرفتن روزه چه فوایدى براى بدن و سلامتى آن دارد؟

روزه
دارى مى تواند به تغذیه مناسب کمک شایانى نماید. بدن انسان براى حفظ
سلامتى خود، همواره مقدارى از چربى مواد غذایى را در نقاط مختلف ذخیره مى
کند.

به مرور زمان چربى هاى ذخیره شده تغییر رنگ داده و فشرده مى شوند و احتمال این که مورد استفاده مجدد قرار بگیرند بسیار کمتر مى شود.

روزه
دارى حتى در افراد لاغر یا با وزن طبیعى، به بدن فرصتى مى دهد تا این چربى
ها را از ذخایر آن آزاد کرده و مصرف نماید و پس از پایان روزه دارى به جاى
آن چربى هاى تازه و مناسب ترى را جایگزین نماید.

غذا خوردن سبب مى شود خون فراوانى به دستگاه گوارش سرازیر شود که به دنبال آن بى حالى و کاهش توان فعالیت هاى دقیق فکرى اتفاق مى افتد. روزه با استراحت دادن به دستگاه گوارش و فرستادن خون کافى
به سراسر بدن، بالاخص به سیستم اعصاب مى تواند به سلامتى بدن کمک شایانى
بنماید.

از نظر روانى هم، روزه دارى بسیار مفید است، چرا که مبارزه با خود در زمینه جلوگیرى از خوردن، سبب افزایش اعتماد به نفس مى شود که عامل اساسى در پیشگیرى از مشکلات روانى است.

چه
غذاهایى براى سحرى و چه غذاهایى براى افطارى مناسب است و اساسا آیا باید
میان این دو وعده، تفاوتى از لحاظ مواد غذایى که مورد استفاده قرار مى
گیرد، قائل شد یا خیر؟

بسیارى از افراد معتقدند هنگام سحرى
بایستى از مواد غذایى که انرژى بالایى دارند استفاده کنند تا در طول روز
احساس گرسنگى نکنند. به همین خاطر، خوردن غذاهاى چرب را ترجیح مى دهند، ولى بایستى توجه داشت که به دنبال مصرف مواد غذایى چرب،
تشنگى شدیدى عارض می شود که باعث ایجاد مشکلات عدیده اى در این افراد مى
گردد.

از طرف دیگر عده اى مواد قندى را ترجیح مى دهند. ذکر این
نکته ضرورى است که مصرف مواد قندى و شیرینى به مقدار زیاد و در یک وعده،
باعث افزایش ناگهانى هورمون انسولین در خون می شود و با توجه به این که
این هورمون باعث کاهش قند خون مى گردد ممکن است عوارضى چون سرگیجه، بى حالى، پرخاشگرى، عصبانیت و ضعف ناگهانى به وجود آید.

پس
بهتر است در وعده غذایى سحرى از موادغذایى استفاده شود که بتواند هم انرژى
روزانه را تامین کند و هم از افت ناگهانى قند خون جلوگیرى کند و مهم تر از
همه این که باعث ایجاد تشنگى شدید نشود.

آیا مى شود سحرى را به طور کلى حذف کرد؟

بسیارى
از افراد، وعده سحرى را به دلایل مختلفی از جمله عدم توانایى در بیدار شدن
هنگام سحر، حذف مى کنند. بایستى توجه داشت که در روزهاى عادى فاصله زمانى
بین دو وعده غذایى شام و صبحانه روز بعد، حدود ??ساعت است که تقریبا هفت
ساعت از آن در حال خواب مى گذرد. در ماه مبارک رمضان هم بایستى سعى شود
همین حداکثر فاصله زمانى بین وعده هاى غذایى رعایت شود. در صورت نخوردن
غذا در سحرى و حذف آن، فاصله بین یک وعده افطار تا وعده افطار بعدى حدود
20 تا 24 ساعت مى شود که خالى ماندن معده و نداشتن منبع انرژى براى این
مدت زمان طولانى، بسیار مضر است، زیرا تمامی فعل و انفعالات بدنى، از جمله
روند ترشح اسید و آنزیم هاى گوارشى، عدم در دسترس بودن آب براى فعل و انفعالات حیاتى و اتمام انرژى به علت مصرف فقط یک وعده غذا، دچار اختلال می گردند و عوارض مختلفى چون سوزش سردل ، زخم معده ، عدم تمرکز فکرى ، بی خوابى و عصبانیت دیده مى شود.

تفاوت بین وعده سحرى و افطارى چگونه باید باشد؟

بدن
ما در زمان افطار، در حال استراحت کامل است، بنابراین هنگام شروع افطار
بایستى از مواد غذایى سبک استفاده شود که به طور ناگهانى به دستگاه گوارش
فشاری وارد نشود. لذا توصیه مى کنیم افطار خود را با چند عدد خرما همراه با یک استکان چاى یا شیر ولرم باز کنید و بین افطارى و شام خود فاصله اى را در نظر بگیرید، مثلا در
این فاصله مى توانید وضو گرفته و نمازتان را بخوانید که هم ثواب نماز اول وقت را ببرید و هم حرکات نماز باعث شود بدنتان کمى از حالت استراحت درآید.

توصیه مى شود که شام خود را با غذاهاى سبک، کم قند و فیبردار مثل سوپ و سبزیجات یا سالاد که
فشار چندانى به معده وارد نمى کنند شروع کرده و سپس به سراغ شام اصلى
بروید. چرا که مصرف بیش از حد مواد غذایى شیرین و پُرچرب هنگام افطار،
منجر به تشنگى مى شود و مصرف زیاد نوشیدنی ها ،
بالاخص مایعات خنک، با رقیق کردن اسید و آنزیم هاى دستگاه گوارش سبب
اختلال در هضم و جذب مواد غذایى مى گردد و این مساله مشکلاتی مانند درد
شکم و نفخ را در پیش دارد.

زولبیا و بامیه به صورت سنتى، از قدیم سر سفره هاى افطار موجود است. ضرورتى در مصرف آن وجود دارد؟

هنگام
افطار ذخیره قندى بدن بسیار کم است و به همین دلیل بهتر است در زمان
افطار، با خوردن مواد قندى این کمبود جبران شود. بنابراین مصرف زولبیا یا
بامیه در هنگام افطار مجاز است، البته به مقدار کم، زیرا مصرف بیش از حد
آن به خاطر استفاده از روغن، کره و ماست و ادویه جات مختلف در ترکیبات این نوع شیرینى و عدم اطمینان کافى به منابع مذکور ممکن است سبب مسمومیت هاى غذایى شود.

علاوه بر آن مصرف بیش از حد زولبیا و بامیه با توجه به این که اشتها را کاهش مى دهد، باعث عدم مصرف مواد غذایی مورد نیاز بدن مى شود.

                               تفاوت غذاهای سحری و افطار

داشتن تغذیه اى صحیح در ماه رمضان باعث مى شود تا روزه داران بتوانند با سلامتى این ماه را به پایان برسانند.

گرفتن روزه چه فوایدى براى بدن و سلامتى آن دارد؟

روزه
دارى مى تواند به تغذیه مناسب کمک شایانى نماید. بدن انسان براى حفظ
سلامتى خود، همواره مقدارى از چربى مواد غذایى را در نقاط مختلف ذخیره مى
کند.

به مرور زمان چربى هاى ذخیره شده تغییر رنگ داده و فشرده مى شوند و احتمال این که مورد استفاده مجدد قرار بگیرند بسیار کمتر مى شود.

روزه
دارى حتى در افراد لاغر یا با وزن طبیعى، به بدن فرصتى مى دهد تا این چربى
ها را از ذخایر آن آزاد کرده و مصرف نماید و پس از پایان روزه دارى به جاى
آن چربى هاى تازه و مناسب ترى را جایگزین نماید.

غذا خوردن سبب مى شود خون فراوانى به دستگاه گوارش سرازیر شود که به دنبال آن بى حالى و کاهش توان فعالیت هاى دقیق فکرى اتفاق مى افتد. روزه با استراحت دادن به دستگاه گوارش و فرستادن خون کافى
به سراسر بدن، بالاخص به سیستم اعصاب مى تواند به سلامتى بدن کمک شایانى
بنماید.

از نظر روانى هم، روزه دارى بسیار مفید است، چرا که مبارزه با خود در زمینه جلوگیرى از خوردن، سبب افزایش اعتماد به نفس مى شود که عامل اساسى در پیشگیرى از مشکلات روانى است.

چه
غذاهایى براى سحرى و چه غذاهایى براى افطارى مناسب است و اساسا آیا باید
میان این دو وعده، تفاوتى از لحاظ مواد غذایى که مورد استفاده قرار مى
گیرد، قائل شد یا خیر؟

بسیارى از افراد معتقدند هنگام سحرى
بایستى از مواد غذایى که انرژى بالایى دارند استفاده کنند تا در طول روز
احساس گرسنگى نکنند. به همین خاطر، خوردن غذاهاى چرب را ترجیح مى دهند، ولى بایستى توجه داشت که به دنبال مصرف مواد غذایى چرب،
تشنگى شدیدى عارض می شود که باعث ایجاد مشکلات عدیده اى در این افراد مى
گردد.

از طرف دیگر عده اى مواد قندى را ترجیح مى دهند. ذکر این
نکته ضرورى است که مصرف مواد قندى و شیرینى به مقدار زیاد و در یک وعده،
باعث افزایش ناگهانى هورمون انسولین در خون می شود و با توجه به این که
این هورمون باعث کاهش قند خون مى گردد ممکن است عوارضى چون سرگیجه، بى حالى، پرخاشگرى، عصبانیت و ضعف ناگهانى به وجود آید.

پس
بهتر است در وعده غذایى سحرى از موادغذایى استفاده شود که بتواند هم انرژى
روزانه را تامین کند و هم از افت ناگهانى قند خون جلوگیرى کند و مهم تر از
همه این که باعث ایجاد تشنگى شدید نشود.

آیا مى شود سحرى را به طور کلى حذف کرد؟

بسیارى
از افراد، وعده سحرى را به دلایل مختلفی از جمله عدم توانایى در بیدار شدن
هنگام سحر، حذف مى کنند. بایستى توجه داشت که در روزهاى عادى فاصله زمانى
بین دو وعده غذایى شام و صبحانه روز بعد، حدود ??ساعت است که تقریبا هفت
ساعت از آن در حال خواب مى گذرد. در ماه مبارک رمضان هم بایستى سعى شود
همین حداکثر فاصله زمانى بین وعده هاى غذایى رعایت شود. در صورت نخوردن
غذا در سحرى و حذف آن، فاصله بین یک وعده افطار تا وعده افطار بعدى حدود
20 تا 24 ساعت مى شود که خالى ماندن معده و نداشتن منبع انرژى براى این
مدت زمان طولانى، بسیار مضر است، زیرا تمامی فعل و انفعالات بدنى، از جمله
روند ترشح اسید و آنزیم هاى گوارشى، عدم در دسترس بودن آب براى فعل و انفعالات حیاتى و اتمام انرژى به علت مصرف فقط یک وعده غذا، دچار اختلال می گردند و عوارض مختلفى چون سوزش سردل ، زخم معده ، عدم تمرکز فکرى ، بی خوابى و عصبانیت دیده مى شود.

تفاوت بین وعده سحرى و افطارى چگونه باید باشد؟

بدن
ما در زمان افطار، در حال استراحت کامل است، بنابراین هنگام شروع افطار
بایستى از مواد غذایى سبک استفاده شود که به طور ناگهانى به دستگاه گوارش
فشاری وارد نشود. لذا توصیه مى کنیم افطار خود را با چند عدد خرما همراه با یک استکان چاى یا شیر ولرم باز کنید و بین افطارى و شام خود فاصله اى را در نظر بگیرید، مثلا در
این فاصله مى توانید وضو گرفته و نمازتان را بخوانید که هم ثواب نماز اول وقت را ببرید و هم حرکات نماز باعث شود بدنتان کمى از حالت استراحت درآید.

توصیه مى شود که شام خود را با غذاهاى سبک، کم قند و فیبردار مثل سوپ و سبزیجات یا سالاد که
فشار چندانى به معده وارد نمى کنند شروع کرده و سپس به سراغ شام اصلى
بروید. چرا که مصرف بیش از حد مواد غذایى شیرین و پُرچرب هنگام افطار،
منجر به تشنگى مى شود و مصرف زیاد نوشیدنی ها ،
بالاخص مایعات خنک، با رقیق کردن اسید و آنزیم هاى دستگاه گوارش سبب
اختلال در هضم و جذب مواد غذایى مى گردد و این مساله مشکلاتی مانند درد
شکم و نفخ را در پیش دارد.

زولبیا و بامیه به صورت سنتى، از قدیم سر سفره هاى افطار موجود است. ضرورتى در مصرف آن وجود دارد؟

هنگام
افطار ذخیره قندى بدن بسیار کم است و به همین دلیل بهتر است در زمان
افطار، با خوردن مواد قندى این کمبود جبران شود. بنابراین مصرف زولبیا یا
بامیه در هنگام افطار مجاز است، البته به مقدار کم، زیرا مصرف بیش از حد
آن به خاطر استفاده از روغن، کره و ماست و ادویه جات مختلف در ترکیبات این نوع شیرینى و عدم اطمینان کافى به منابع مذکور ممکن است سبب مسمومیت هاى غذایى شود.

علاوه بر آن مصرف بیش از حد زولبیا و بامیه با توجه به این که اشتها را کاهش مى دهد، باعث عدم مصرف مواد غذایی مورد نیاز بدن مى شود.

                               تفاوت غذاهای سحری و افطار

داشتن تغذیه اى صحیح در ماه رمضان باعث مى شود تا روزه داران بتوانند با سلامتى این ماه را به پایان برسانند.

گرفتن روزه چه فوایدى براى بدن و سلامتى آن دارد؟

روزه
دارى مى تواند به تغذیه مناسب کمک شایانى نماید. بدن انسان براى حفظ
سلامتى خود، همواره مقدارى از چربى مواد غذایى را در نقاط مختلف ذخیره مى
کند.

به مرور زمان چربى هاى ذخیره شده تغییر رنگ داده و فشرده مى شوند و احتمال این که مورد استفاده مجدد قرار بگیرند بسیار کمتر مى شود.

روزه
دارى حتى در افراد لاغر یا با وزن طبیعى، به بدن فرصتى مى دهد تا این چربى
ها را از ذخایر آن آزاد کرده و مصرف نماید و پس از پایان روزه دارى به جاى
آن چربى هاى تازه و مناسب ترى را جایگزین نماید.

غذا خوردن سبب مى شود خون فراوانى به دستگاه گوارش سرازیر شود که به دنبال آن بى حالى و کاهش توان فعالیت هاى دقیق فکرى اتفاق مى افتد. روزه با استراحت دادن به دستگاه گوارش و فرستادن خون کافى
به سراسر بدن، بالاخص به سیستم اعصاب مى تواند به سلامتى بدن کمک شایانى
بنماید.

از نظر روانى هم، روزه دارى بسیار مفید است، چرا که مبارزه با خود در زمینه جلوگیرى از خوردن، سبب افزایش اعتماد به نفس مى شود که عامل اساسى در پیشگیرى از مشکلات روانى است.

چه
غذاهایى براى سحرى و چه غذاهایى براى افطارى مناسب است و اساسا آیا باید
میان این دو وعده، تفاوتى از لحاظ مواد غذایى که مورد استفاده قرار مى
گیرد، قائل شد یا خیر؟

بسیارى از افراد معتقدند هنگام سحرى
بایستى از مواد غذایى که انرژى بالایى دارند استفاده کنند تا در طول روز
احساس گرسنگى نکنند. به همین خاطر، خوردن غذاهاى چرب را ترجیح مى دهند، ولى بایستى توجه داشت که به دنبال مصرف مواد غذایى چرب،
تشنگى شدیدى عارض می شود که باعث ایجاد مشکلات عدیده اى در این افراد مى
گردد.

از طرف دیگر عده اى مواد قندى را ترجیح مى دهند. ذکر این
نکته ضرورى است که مصرف مواد قندى و شیرینى به مقدار زیاد و در یک وعده،
باعث افزایش ناگهانى هورمون انسولین در خون می شود و با توجه به این که
این هورمون باعث کاهش قند خون مى گردد ممکن است عوارضى چون سرگیجه، بى حالى، پرخاشگرى، عصبانیت و ضعف ناگهانى به وجود آید.

پس
بهتر است در وعده غذایى سحرى از موادغذایى استفاده شود که بتواند هم انرژى
روزانه را تامین کند و هم از افت ناگهانى قند خون جلوگیرى کند و مهم تر از
همه این که باعث ایجاد تشنگى شدید نشود.

آیا مى شود سحرى را به طور کلى حذف کرد؟

بسیارى
از افراد، وعده سحرى را به دلایل مختلفی از جمله عدم توانایى در بیدار شدن
هنگام سحر، حذف مى کنند. بایستى توجه داشت که در روزهاى عادى فاصله زمانى
بین دو وعده غذایى شام و صبحانه روز بعد، حدود ??ساعت است که تقریبا هفت
ساعت از آن در حال خواب مى گذرد. در ماه مبارک رمضان هم بایستى سعى شود
همین حداکثر فاصله زمانى بین وعده هاى غذایى رعایت شود. در صورت نخوردن
غذا در سحرى و حذف آن، فاصله بین یک وعده افطار تا وعده افطار بعدى حدود
20 تا 24 ساعت مى شود که خالى ماندن معده و نداشتن منبع انرژى براى این
مدت زمان طولانى، بسیار مضر است، زیرا تمامی فعل و انفعالات بدنى، از جمله
روند ترشح اسید و آنزیم هاى گوارشى، عدم در دسترس بودن آب براى فعل و انفعالات حیاتى و اتمام انرژى به علت مصرف فقط یک وعده غذا، دچار اختلال می گردند و عوارض مختلفى چون سوزش سردل ، زخم معده ، عدم تمرکز فکرى ، بی خوابى و عصبانیت دیده مى شود.

تفاوت بین وعده سحرى و افطارى چگونه باید باشد؟

بدن
ما در زمان افطار، در حال استراحت کامل است، بنابراین هنگام شروع افطار
بایستى از مواد غذایى سبک استفاده شود که به طور ناگهانى به دستگاه گوارش
فشاری وارد نشود. لذا توصیه مى کنیم افطار خود را با چند عدد خرما همراه با یک استکان چاى یا شیر ولرم باز کنید و بین افطارى و شام خود فاصله اى را در نظر بگیرید، مثلا در
این فاصله مى توانید وضو گرفته و نمازتان را بخوانید که هم ثواب نماز اول وقت را ببرید و هم حرکات نماز باعث شود بدنتان کمى از حالت استراحت درآید.

توصیه مى شود که شام خود را با غذاهاى سبک، کم قند و فیبردار مثل سوپ و سبزیجات یا سالاد که
فشار چندانى به معده وارد نمى کنند شروع کرده و سپس به سراغ شام اصلى
بروید. چرا که مصرف بیش از حد مواد غذایى شیرین و پُرچرب هنگام افطار،
منجر به تشنگى مى شود و مصرف زیاد نوشیدنی ها ،
بالاخص مایعات خنک، با رقیق کردن اسید و آنزیم هاى دستگاه گوارش سبب
اختلال در هضم و جذب مواد غذایى مى گردد و این مساله مشکلاتی مانند درد
شکم و نفخ را در پیش دارد.

زولبیا و بامیه به صورت سنتى، از قدیم سر سفره هاى افطار موجود است. ضرورتى در مصرف آن وجود دارد؟

هنگام
افطار ذخیره قندى بدن بسیار کم است و به همین دلیل بهتر است در زمان
افطار، با خوردن مواد قندى این کمبود جبران شود. بنابراین مصرف زولبیا یا
بامیه در هنگام افطار مجاز است، البته به مقدار کم، زیرا مصرف بیش از حد
آن به خاطر استفاده از روغن، کره و ماست و ادویه جات مختلف در ترکیبات این نوع شیرینى و عدم اطمینان کافى به منابع مذکور ممکن است سبب مسمومیت هاى غذایى شود.

علاوه بر آن مصرف بیش از حد زولبیا و بامیه با توجه به این که اشتها را کاهش مى دهد، باعث عدم مصرف مواد غذایی مورد نیاز بدن مى شود.

                               تفاوت غذاهای سحری و افطار

داشتن تغذیه اى صحیح در ماه رمضان باعث مى شود تا روزه داران بتوانند با سلامتى این ماه را به پایان برسانند.

گرفتن روزه چه فوایدى براى بدن و سلامتى آن دارد؟

روزه
دارى مى تواند به تغذیه مناسب کمک شایانى نماید. بدن انسان براى حفظ
سلامتى خود، همواره مقدارى از چربى مواد غذایى را در نقاط مختلف ذخیره مى
کند.

به مرور زمان چربى هاى ذخیره شده تغییر رنگ داده و فشرده مى شوند و احتمال این که مورد استفاده مجدد قرار بگیرند بسیار کمتر مى شود.

روزه
دارى حتى در افراد لاغر یا با وزن طبیعى، به بدن فرصتى مى دهد تا این چربى
ها را از ذخایر آن آزاد کرده و مصرف نماید و پس از پایان روزه دارى به جاى
آن چربى هاى تازه و مناسب ترى را جایگزین نماید.

غذا خوردن سبب مى شود خون فراوانى به دستگاه گوارش سرازیر شود که به دنبال آن بى حالى و کاهش توان فعالیت هاى دقیق فکرى اتفاق مى افتد. روزه با استراحت دادن به دستگاه گوارش و فرستادن خون کافى
به سراسر بدن، بالاخص به سیستم اعصاب مى تواند به سلامتى بدن کمک شایانى
بنماید.

از نظر روانى هم، روزه دارى بسیار مفید است، چرا که مبارزه با خود در زمینه جلوگیرى از خوردن، سبب افزایش اعتماد به نفس مى شود که عامل اساسى در پیشگیرى از مشکلات روانى است.

چه
غذاهایى براى سحرى و چه غذاهایى براى افطارى مناسب است و اساسا آیا باید
میان این دو وعده، تفاوتى از لحاظ مواد غذایى که مورد استفاده قرار مى
گیرد، قائل شد یا خیر؟

بسیارى از افراد معتقدند هنگام سحرى
بایستى از مواد غذایى که انرژى بالایى دارند استفاده کنند تا در طول روز
احساس گرسنگى نکنند. به همین خاطر، خوردن غذاهاى چرب را ترجیح مى دهند، ولى بایستى توجه داشت که به دنبال مصرف مواد غذایى چرب،
تشنگى شدیدى عارض می شود که باعث ایجاد مشکلات عدیده اى در این افراد مى
گردد.

از طرف دیگر عده اى مواد قندى را ترجیح مى دهند. ذکر این
نکته ضرورى است که مصرف مواد قندى و شیرینى به مقدار زیاد و در یک وعده،
باعث افزایش ناگهانى هورمون انسولین در خون می شود و با توجه به این که
این هورمون باعث کاهش قند خون مى گردد ممکن است عوارضى چون سرگیجه، بى حالى، پرخاشگرى، عصبانیت و ضعف ناگهانى به وجود آید.

پس
بهتر است در وعده غذایى سحرى از موادغذایى استفاده شود که بتواند هم انرژى
روزانه را تامین کند و هم از افت ناگهانى قند خون جلوگیرى کند و مهم تر از
همه این که باعث ایجاد تشنگى شدید نشود.

آیا مى شود سحرى را به طور کلى حذف کرد؟

بسیارى
از افراد، وعده سحرى را به دلایل مختلفی از جمله عدم توانایى در بیدار شدن
هنگام سحر، حذف مى کنند. بایستى توجه داشت که در روزهاى عادى فاصله زمانى
بین دو وعده غذایى شام و صبحانه روز بعد، حدود ??ساعت است که تقریبا هفت
ساعت از آن در حال خواب مى گذرد. در ماه مبارک رمضان هم بایستى سعى شود
همین حداکثر فاصله زمانى بین وعده هاى غذایى رعایت شود. در صورت نخوردن
غذا در سحرى و حذف آن، فاصله بین یک وعده افطار تا وعده افطار بعدى حدود
20 تا 24 ساعت مى شود که خالى ماندن معده و نداشتن منبع انرژى براى این
مدت زمان طولانى، بسیار مضر است، زیرا تمامی فعل و انفعالات بدنى، از جمله
روند ترشح اسید و آنزیم هاى گوارشى، عدم در دسترس بودن آب براى فعل و انفعالات حیاتى و اتمام انرژى به علت مصرف فقط یک وعده غذا، دچار اختلال می گردند و عوارض مختلفى چون سوزش سردل ، زخم معده ، عدم تمرکز فکرى ، بی خوابى و عصبانیت دیده مى شود.

تفاوت بین وعده سحرى و افطارى چگونه باید باشد؟

بدن
ما در زمان افطار، در حال استراحت کامل است، بنابراین هنگام شروع افطار
بایستى از مواد غذایى سبک استفاده شود که به طور ناگهانى به دستگاه گوارش
فشاری وارد نشود. لذا توصیه مى کنیم افطار خود را با چند عدد خرما همراه با یک استکان چاى یا شیر ولرم باز کنید و بین افطارى و شام خود فاصله اى را در نظر بگیرید، مثلا در
این فاصله مى توانید وضو گرفته و نمازتان را بخوانید که هم ثواب نماز اول وقت را ببرید و هم حرکات نماز باعث شود بدنتان کمى از حالت استراحت درآید.

توصیه مى شود که شام خود را با غذاهاى سبک، کم قند و فیبردار مثل سوپ و سبزیجات یا سالاد که
فشار چندانى به معده وارد نمى کنند شروع کرده و سپس به سراغ شام اصلى
بروید. چرا که مصرف بیش از حد مواد غذایى شیرین و پُرچرب هنگام افطار،
منجر به تشنگى مى شود و مصرف زیاد نوشیدنی ها ،
بالاخص مایعات خنک، با رقیق کردن اسید و آنزیم هاى دستگاه گوارش سبب
اختلال در هضم و جذب مواد غذایى مى گردد و این مساله مشکلاتی مانند درد
شکم و نفخ را در پیش دارد.

زولبیا و بامیه به صورت سنتى، از قدیم سر سفره هاى افطار موجود است. ضرورتى در مصرف آن وجود دارد؟

هنگام
افطار ذخیره قندى بدن بسیار کم است و به همین دلیل بهتر است در زمان
افطار، با خوردن مواد قندى این کمبود جبران شود. بنابراین مصرف زولبیا یا
بامیه در هنگام افطار مجاز است، البته به مقدار کم، زیرا مصرف بیش از حد
آن به خاطر استفاده از روغن، کره و ماست و ادویه جات مختلف در ترکیبات این نوع شیرینى و عدم اطمینان کافى به منابع مذکور ممکن است سبب مسمومیت هاى غذایى شود.

علاوه بر آن مصرف بیش از حد زولبیا و بامیه با توجه به این که اشتها را کاهش مى دهد، باعث عدم مصرف مواد غذایی مورد نیاز بدن مى شود.

همراه با احکام روزه (4)

در
سلسله مطالب همراه با احکام روزه، به بررسی مسایل و احکام مختلف مربوط به
روزه و ماه مبارک رمضان می پردازیم. بیشتر مسایل به صورت پرسش و پاسخ و به
ترتیب مناسبتهای ماه رمضان طرح می گردد. در این سلسله مباحث درصدد برآمده
ایم تا احکامی که مورد اتفاق نظر همه مراجع عظام تقلید است؛ مطرح شود اما
در برخی مسایل مهم که نظرات متفاوتی وجود دارد، این گونه نظرات نیز طرح
خواهد گردید. منتظر سوالها ، نظرها و پیشنهادهای شما هستیم.

* * * * *

پرسش:

در ماه رمضان باید براى هر روز نیت کرد، یا اینکه یک نیت در اول ماه کافى است؟

پاسخ:

اگر
شب اول ماه رمضان نیت کند که یک ماه را روزه بگیرد، کافى است؛ ولى بهتر
است (احتیاط مستحب) در هر شب ماه رمضان، براى روزه فرداى آن نیز، نیت کند.
(1)

پرسش:

پرکردن دندان در ماه رمضان چگونه است؟

پاسخ:

پرکردن
یا جرم‏گیرى و کشیدن دندان در ماه رمضان، براى پزشکان جایز است و براى شخص
روزه‏دار زمانى جایز است که مطمئن باشد خون یا آبى که به وسیله دستگاه
وارد فضاى دهان مى‏شود، فرو نخواهد رفت. (2)

پرسش:

در ماه رمضان مدتى روزه نگرفته‏ام، اما تعداد روزه‏ها را فراموش کرده‏ام وظیفه‏ام چیست؟

پاسخ:

مى‏توانید
به مقدار حداقل اکتفا کنید؛ یعنى، هر مقدار از روزه‏ها را که یقین دارید
کمتر از آن نبوده، قضا کنید و بیش از آن لازم نیست.

                                  بایدها و نبایدهای حمایت از دولت

                                              در کلام رهبری

کمک
به دولت، کمک به کشور است؛ از هر جناحى میخواهد باشد. همه‏تان یادتان هست،
دیدید که دولتهاى مختلف از زمانى که بنده این مسئولیت را داشتم، مورد
حمایت من بودند. این معنایش این نبوده که من با سیاستهاى آن دولتها در همه
جا موافق هستم، نه؛ تصریح هم میکردم و میگفتم که با بعضى از سیاستهایشان
در زمینه‏هاى مختلف موافق نیستم؛ اما کلیت دولتها را من همیشه حمایت کرده‏ام.

مواظب باشید دولت به خاطر اختلاف نظر، اختلاف سلیقه، اختلاف مذاق و اختلاف جناح مورد تضعیف قرار نگیرد. دولت را باید نگه داشت. همه باید رئیس‏جمهور را مورد تکریم قرار بدهند و این را همه یک اصل بدانند.

اینکه
افرادى بیایند و سعیشان این باشد که دولت را ناکارآمد جلوه بدهند، این
خدمت به کشور نیست. اگر عقیده‏شان هم این است، این عقیده را بایست به یک
نحوى به گوش خود مسئولان دولتى یا مسئولانى که میتوانند اثرگذار باشند،
برسانند؛ اما تبلیغِ ناکارآمدى دولت را در بین مردم کردن، آن هم
غیرمنصفانه، صحیح نیست. اگر واقعیت هم میداشت، نباید به شکل تبلیغاتى و
داد زدنِ بر سر کوچه و بازار ظاهر میشد؛ چه برسد به آنجایى که واقعیت هم
ندارد و غیرمنصفانه است. دولت با جدیت و تلاش خوب، کارِ پرحجم و متکى به
محاسبه انجام میدهد، حالا گیرم که در فلان مسئله‏ى اقتصادى ممکن است نظرى
داشته باشد که با نظر فلان کارشناس یکسان نباشد؛ خوب نباشد؛ این، از اهمیت
و ارزش کار دولت نمیکاهد.

 امروز همه دارند
مى‏بینند؛ ما هم داریم مى‏بینیم و دیگران هم شاهدند که حجم کار متراکمى که
دولت انجام میدهد، انصافاً درخورِ تحسین و ستایش است؛ کارِ خیلى خوبى است.
انتقادهاى غیرمنصفانه نشود. برخورد با دستگاههاى دیگر هم باید همین‏طور
باشد. مجلس مرکز تصمیم‏گیرى درباره‏ى برنامه‏هاى اساسى و همه‏جانبه‏ى کشور
است و مجلس هم نباید تضعیف شود. قوه‏ى قضاییه هم نباید تضعیف شود. انتقاد
کردنِ صحیح و عاقلانه، غیر از حرف زدن به شکلى است که یک دستگاه را
ناکارآمد نشان بدهند و ناموفق جلوه بدهند؛ چه حق باشد، چه ناحق، غلط است. 

حضرت آیت ا... خامنه ای حمایت از دولت را به معنای تایید
همه کارهای آن ندانستند و افزودند: دولت کنونی، انصافا خدمتگزار، پرکار،
با ارزش و صددرصد مورد اعتماد است اما این مسائل به معنای اطلاع
رهبری از جزئیات همه فعالیت های دولت و تایید آنها نمی باشد و حمایت از
دولت به معنای مخالفت با انتقاد از آن نیست. ایشان افزودند: اطلاع داشتن
رهبری از همه رویدادها و جزئیات فعالیت همه دستگاه ها و وزارتخانه ها نه
لازم و نه ممکن است و دلیلی ندارد رهبری وارد محیط های اجرایی شود؛ چرا که
مسوولیت ها مشخص است.

منبع: سایت دفتر حفظ و نشز آیت الله العظمی خامنه ای